As alternativas ao desenvolvemento debátense no Cumio dos Pobos fronte ao Cambio Climático

As alternativas ao desenvolvemento debátense no Cumio dos Pobos fronte ao Cambio Climático

Orlan Cazorla

Participantes da Cumbre dos Pobos frente ao Cambio Climático. / Orlan Cazorla

Durante catro días celebrouse no Parque da Exposición de Lima (Perú) o Cumio dos Pobos fronte ao Cambio Climático coa participación de aproximadamente tres mil persoas, provenientes na súa maioría de América Latina. O Cumbio tiña como obxectivo fortalecer unha axenda común dos movementos sociais e presentar argumentos alternativos á vixésima Conferencia das Partes da Convención Marco de Nacións Unidas sobre Cambio Climático (COP20). “É un espazo para recoller todas as propostas e convertelas en vinculantes. Esta é a esixencia que imos facer aos Estados”, explicaba o portavoz do Cumio, Antolín Huascar. Asistiron tamén ao Cumio dos Pobos algunhas persoas acreditadas como observadorxs da COP20 oficial. É o caso de Chavannes Baptiste, da Confederación Nacional Agraria de Haití. “Acabo de vir da COP20 e aquilo é un espazo de tolos onde ninguén escoita a ninguén. É un lugar de negocios onde as transnacionais están a defender os seus intereses para utilizar o quecemento global para facer máis cartos”. Crítico porque á sociedade civil téñenlle vetada a entrada, Baptiste mostrouse confiado na posibilidade de que dende o Cumio dos Pobos se cheguen a articular propostas reais.

Oito eixos temáticoes e múltiples voces

O Cumio dos Pobos, que xurdiu como resposta á crise da civilización ocasionada por un mal chamado modelo de desenvolvemento que mercantilizou a vida humana e a natureza, estruturouse en oito eixos temáticos. Crise de civilización e modelos alternativos de vida social; quentamento global e cambio climático; soberanía e transición enerxética; agricultura e soberanía alimentaria; xestión sustentable do territorio e os ecosistemas; financiamento e transferencia de tecnoloxía; mulleres e sustentabilidade da vida; e as falsas solucións, foron as grandes temáticas en torno ás cales xiraron os debates.

“O Cumbio é unha gran oportunidade para facer visibles todas as demandas, e é un punto onde podemos iniciar un movemento ambiental sólido cunha mensaxe rexional; e se se pode a nivel global, moito mellor”, aseguraba Stefani Acosta, do Comité Xuvenil do Cumio dos Pobos.

Para o colectivo ecuatoriano Yasunidos, o Cumio era unha oportunidade para posicionar unha demanda moi concreta. “Cremos que ata este momento a única forma coñecida e real de loitar contra o cambio climático é deixar o petróleo no subsolo. Manifestouse que hai que cambiar o sistema e non o clima, pero este sistema non se cambia cambiando os discursos, cámbiase modificando as prácticas e as políticas”, afirmaba Pato Chávez.

Cambio climático e transicións

Entre as máis de 150 actividades que se celebraron durante o Cumio dos Pobos destacou a organizada pola Rede Peruana por unha Globalización con Equidade (RedGE) e o Centro Latinoamericano de Ecoloxía Social (CLAES) denominada “Cambio climático e transicións”. Entre xs relatorxs, encontrábase o investigador uruguaio de CLAES, Eduardo Gudynas, que presentou unha proposta de transicións con énfase nas rexións andino-amazónicas, para iniciar unha saída ao actual modelo de desenvolvemento. Ademais, tamén interveu o ex presidente da Asemblea Constituínte de Ecuador, Alberto Acosta, que falou sobre o concepto do Bo Vivir destacando que non se trata dunha alternativa de desenvolvemento senón dunha alternativa ao desenvolvemento, que abre a porta a novos horizontes.

Durante a súa intervención, Acosta asegurou que hai que aproveitar a posibilidade de reconstruír no bo sentido as propostas indíxenas e ademais construír outras opcións para ter unha forma de vida diferente que garanta dignidade aos seres humanos e harmonía para vivir coa natureza. “Este é o punto de partida para transitar do que non queremos ao que queremos construír. E temos que ir desbotando algúns conceptos tradicionais, para construílos doutro xeito e ir desenvolvendo novos indicadores,” afirmou.

Pola súa banda, Gudynas mostrouse crítico coa falta de vontade política. “En CLAES cremos que as negociacións en marcha na COP xa chegaron a un punto de sucesivos estancamentos e non podemos seguir esperando, senón que temos que iniciar nós as transicións inmediatamente”. Estas transicións, segundo o investigador uruguaio, deberán ser transformacións democráticas, consensuadas, e que sirvan de exemplo para avanzar cara a esa saída do desenvolvemento cunha orientación clara cara ao Bo Vivir.

A proposta de “alternativas ao desenvolvemento para un clima seguro” componse de dous eixos principais. O primeiro ten que ver con anular ou reducir as emisións internas e centraríase nas transicións post-petroleiras, transicións de enerxía e transicións en ambiente, bosques e agricultura. O segundo eixo consiste en tratar de anular ou reducir exportacións de recursos enerxéticos ou recursos que xeran emisións noutros países, avanzando cara á desvinculación selectiva da globalización e o rexionalismo autónomo.

Tamén puxo énfase en sinalar que, ante a réplica de gobernos e empresarios que cuestionan a falta de alternativas, a resposta dende a sociedade civil é que existen, son viables e aseguran mellores condicións para a sociedade e o medio. “E ante as retóricas presidenciais de compromiso coa natureza, a nosa posición é que tomen ese compromiso en serio e defendan os dereitos da natureza e comecen as transicións xa, no día de hoxe, porque estas son posibles”, concluíu.

Orlan Cazorla (@orlancazorla) é periodista freelance en América Latina. Autor de www.orlancazorla.net

Fonte Orixinal: http://www.eldiario.es/ultima-llamada/Cambio_Climatico-COP20-politica_energetica_6_334276582.html