Construír unha Rede Europea de Economía Solidaria
Por Idearia
Por Jordi Estivill. Barcelona. Xuño 2014.
Algún día haberá que facer un balance da situación da economía solidaria en Europa. E dentro do mesmo, explicar a construción da Rede Europea (RIPESS Europa) que trata de unir os esforzos do conxunto das redes territoriais e sectoriais. Trátase dunha tarefa complexa, ardua e custosa que desde a fundación en Barcelona hai tres anos ten xa unha pequena historia. Este artigo non ten a pretensión de describila, senón unha máis modesta como pode ser a de explicar a celebración da asemblea xeral que tivo lugar nas proximidades de Paría nos pasados días 6 e 7 de xuño e valorala no contexto deste curto itinerario.
A asemblea veu precedida por unha reunión en París coa Fundación Progreso para o Homo, que é quen financia as actividades da rede europea. Nesta reunión realizada nun clima distendido, a fundación anunciou a súa intención de seguir colaborando coa Rede e sinalou que esta debía facer esforzos para aglutinar outras redes e organizacións parecidas que traballan neste ámbito, que debía saber posicionarse fronte ás decisións das instancias europeas e ser quen de elaborar contidos máis teóricos e estratéxicos. Todo un programa de traballo.
Por agora, a Rede europea é unha rede de redes e organizacións e persoas que ten membros en Alemaña, Bélxica, Catalunya, España, Francia e algunhas das súas rexións, Luxemburgo, Hungría, Italia, Portugal e Romanía, ademais dalgunhas sectoriais como Pactos Territoriais, Solidarius e Urgenci. Unha das novidades do encontro foi a estimulante presenza de compañeiros de Grecia e Polonia. Pola noite improvisouse unha interesante faladoiro no que se presentou a dinámica situación en Grecia da economía solidaria e o cooperativismo que viven momentos expansivos nas críticas e efervescentes circunstancias económicas, sociais e políticas actuais. Tamén, as informacións dadas polo representante da portuguesa rede Animar permiten ter un certo optimismo sobre o desenvolvemento da economía solidaria ligada ao desenvolvemento local no veciño país.
Cales foron os principais acordos que emanan dos debates e traballos levados a cabo na asemblea xeral?
A decisión de fusionar os dous grupos de traballo (estado da arte e perímetro identitario) existentes na rede nun programa de acción conxunta que ten o obxectivo de levar a cabo un panorama da economía solidaria en Europa e moi especialmente nos países onde a rede non está presente (países anglófonos, escandinavos, eslavos…). Neste sentido, prevese que a próxima reunión da comisión coordinadora realícese en Grecia no mes de outubro e a seguinte en Zaragoza aproveitando o encontro internacional do próximo mes de novembro.
A continuidade da Comisión Coordinadora, que é o máximo órgano entre asembleas e a aprobación do balance orzamentario, da memoria de actividades e dos documentos preparados, en gran parte pola rede catalá, como o diagnóstico e as propostas, o máis actual diagnóstico e melloras e a creación dun consello consultivo coa función de ir constituíndo o patrimonio histórico e teórico da rede europea, contribuír a definir os seus eixos estratéxicos e responder ás demandas das instancias da propia rede europea. Esta Comisión porase en marcha nos próximos meses e ten xa cinco membros apuntados. A entrega dunha abundante documentación escrita permitiu unha maior transparencia e rigor da toma de decisións.
Ata agora, a rede foi quen de facer funcionar a súa comisión coordinadora que se reúne cada tres ou catro meses en distintas cidades onde sostén un diálogo coas redes locais, amosouse activa na súa presenza internacional acudindo ao congreso intercontinental de Manila, participando na comisión consultiva das Organizacións Internacionais (OIT; FAO…) e na reunión do Foro Social Mundial de Tunisia, ter un boletín de informativo que se envía a 3000 persoas e cambiou de modelo organizativo pasando de ter un secretario executivo, para crear uns grupos de traballo nunha segunda fase e agora intentar traballar máis conxuntamente.
Nos distintos diagnósticos realizados igualmente constátase que a comisión coordinadora traballou en círculo pechado, sen case contactos cos membros da rede, non se situou fronte a unhas decisións das instancias europeas cada vez máis influenciadas polas políticas neoliberais, non se coordinou con outras redes europeas e movementos sociais que traballan en perspectivas parecidas, non se estendeu cara determinados países, aínda que si aumenta o número deles. O dificulta a inexistencia, por agora, de redes de ámbito estatal (Alemaña, Italia…). Tampouco soubo atopar unha forma de traballo colectivo, en rede, que non dependa dos intereses e opinións persoais ou profesionais de moitos dos que participan nos seus órganos de representación.
En suma, a rede europea, despois dunha fase de entusiasmo fundacional pasou, con esta asemblea de París, a un período de traballo organizativo na que se enfronta a retos estratéxicos complexos, difíciles e estimulantes. Na fase que agora comeza, haberá que ver ata que punto o seu valor engadido como rede europea adquire un maior sentido para os que pensan que é necesario, útil e urxente construír unha cultura política transnacional da economía solidaria.
Fonte: https://www.diagonalperiodico.net/blogs/idearia/construir-red-europea-economia-solidaria.html
